ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
بلی هنگامه ظهور ، هنگامه دشوار و مصاف نهایی حق و باطل است. جریان باطل با تمام امکانات و قوا در مقام قیام حق طلبانه امام زمان می ایستد و نزاع هایی شدیدی رخ می دهد و عده ای در رکاب امام زمان ، به افتخار شهادت نایل خواهند آمد. بر اساس روایات یاران مهدی (عج) بزرگ مردان و زنانی هستند که مهیای شهادت و فدا شدن در مسیر تحقق آرمان های حکومت جهانی گردیده اند. هر چند تصور آرزوی شهادت داشتن برای برخی امری عجیب است اما حقیقت این است که یاران مهدی (عج) در سر، شوق شهادت دارند و این آرزو را در جان می پرورانند. امام صادق علیه السلام فرمود: «یاران مهدى، آرزو مى کنند که در راه خدا به شهادت برسند»[بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷].
بر این اساس ظهور و قیام حضرت با موانع و سختی های زیادی روبرو خواهد بود و پیروزی به راحتی بدست نخواهد آمد ؛ به همین جهت همه بخصوص یاران حضرت باید آماده ایثار و شهادت باشند ( که چنین نیز خواهند بود). عده ای تصور می کنند که با ظهور امام دوازدهم«ع»، همه چیز بسرعت روبه راه می گردد، و بدون هیچ رنجی و گرفتاری و جهادی، مصائب انسان رفع می شود، و مشکلات بشریت حل می گردد، و دین خدا به همه سوی می رسد، و اینهمه قدرتهای شیطانی و وسایل و ابزار و ارتش ها، به آنی، از پای در می آیند، و سپس جهانی آماده و مرفّه و سراسر عدل و احسان را بر آقایان عرضه میدارند؛ این کسان در اشتباهند.
در روایتی آمده است: … قلت لابی جعفر «ع»: انّهم یقولون: انّ المهدیّ، لوقام، لاستقامت له الامور عفوا، و لا یهریق محجمة دم، فقال: «کلا، و الّذی نفسی بیده، لو استقامت لاحد عفوا، لاستقامت لرسول الله«ص»، حین ادمیت رباعیته، و شجّ فی وجهه، کلّا، و الّذی نفسی بیده، حتّی نمسح نحن و انتم العرق و العلق». ثمّ مسح جبهته ؛ به خدمت امام محمد باقر«ع» عرض کردم: مردم می گویند: مهدی که قیام کند، کارها خودبخود درست می شود، و به اندازه یک حجامت، خون نمی ریزد. فرمود: «هرگز چنین نیست، به خدای جان آفرین سوگند. اگر قرار بود کار، برای کسی، خوربخود، درست شود، برا ی پیابمر «ص» درست می شد، هنگامی که دندانش شکست، و صورتش شکافت. هرگز چنین نیست که کار خود بخود درست شود. به خدای جان آفرین سوگند کار درست نخواهد شد تا اینکه ما و شما در عرق و خون غرق شویم.»آنگاه امام، به علامت پاک کردن عرق، دست به پیشانی خود کشید. «الغیبة»، نعمانی، «بحار الانوار»، ج ۵۲، ص ۳۵۸. در حدیث دیگر، از امام ابو الحسن الرّضا«ع»، نیز اینگونه روایت شده است: … لو قد خرج قائمنا «ع»، لم یکن الّا العلق و العرق، و القوم علی السّروج. و ما لباس القائم«ع»، الّا الغیظ، و ما طعامه الّا الجشب؛ هنگامی که قائم آل محمد «ص» خروج کند، خون است و عرق ریختن، و سوار مرکبها بودن و در میدانهای مبارزه. و قائم «ع»، جز جامه درشتناک نخواهد پوشید، و جز خوراک درشتناک نخواهد خورد.«الغیبة»، نعمانی، «بحار الانوار»، ج ۵۲، ص ۳۵۹. و این گونه احادیث متعدد رسیده است. این است که مردان حق باید خویشتن را آماده یاری امام زمان بسازند، و گوش به سخن تنبلان، تن پروران، و آماده طلبان، یا ضعیف النّفسان و ناتوانان ندهند و مرد عمل و جهاد باشند، و مرد کار و قدرت، و مرد شجاعت و توانایی، و مرد اقدام و تکلیف. داشتن آمادگی، حتی آمادگی نظامی و سلاح داری، به اندازه ای اهمیت دارد، که از طریق «تعلیمات دعا ئ زیارت» نیز ما را متوجه آن کرده اند. چنانکه از جمله، در زیارت «سرداب مقدس»، چنین تعلیم داده اند که بخوانیم: اللّهم کما جعلت قلبی بذکره معمورا، فاجعل سلاحی بنصرته مشهورا. خداوندا! همچنانکه دل مرا، با یاد حجّت خود مهدی، آباد و زنده ساختی، سلاح مرا نیز در راه یاری او آماده و آخته ساز! در این زیارت مبارک، سپس، چنین می خوانیم: و ان حال بینی و بین لقائه الموت- الّذی جعلته علی عبادک حتما، و اقدرت به علی خلیقتک رغما- فابعثنی عند خروجه، ظاهرا من حفرتی، مؤتزرا کفنی، حتّی اجاهد بین یدیه، فی الصّف الّذی اثنیت علی اهله فی کتابک، فقلت:«کانّهم بنیان مرصوص». و اگر چنان شد خدایا، که مرگ- که برای همه هست، و نشان قدرت قاهره تو است – از درک حضور مهدی محرومم ساخت، ای خداتو مرا به هنگام ظهور او، از نو، زنده کن، تا از گور خویش سربرآورم، و کفن بر کمر بندم، و در رکاب او جنگ کنم، در صفی که افراد آن را در قرآن ستوده ای، و آن صف را «بنیان مرصوص» (چنان پیکره ای پولادین) خوانده ای!
فیض شهادت در رکاب حضرت مهدی (ع)
چون هدف از جنگ ها در زمان حضرت مهدی (ع)، نابودی ستمگران و تشکیل حکومت اسلامی است، شرکت در جنگ در رکاب حضرت نیز از پاداشی چند برابر برخوردار است. امام باقر (ع) به شیعیان می فرمایند: اگر شما چنان باشید که ما سفارش کرده ایم و از امر ما سرپیچی نکنید، اگر در آن حال کسی از شما پیش از ظهور قائم ما بمیرد، شهید خواهد بود و اگر حضرت را درک کند و در رکاب او به شهادت برسد، پاداش دو شهید را دارد و اگر یکی از دشمنان ما را بکشد، پاداش بیست شهید را خواهد داشت. بحارالانوار، ج 52، ص 123-317؛ امالی طوسی، ج 1، ص 236
در روایت دیگری می خوانیم: رزمنده، امام، اگر دشمن ما را بکشد، پاداش بیست شهید را دارد و کسی که همراه قائم ما به شهادت برسد، پاداش بیست و پنج شهید برای اوست.کافی، ج 2، ص 222
امیرالمؤمنین (ع) درباره شیوه رفتار امام زمان (ع) با شهیدان و خانواده آنان می فرماید: حضرت قائم (ع) پس از عملیات روانه کوفه می شود و در آن جا اقامت می گزیند… و هیچ شهیدی نمی ماند مگر آن که حضرت بدهی او را می پردازد و برای خانواده اش حقوق و مستمری قرار می دهد.بحارالانوار، ج 52، ص 224
و اما دو آرزو در روایات ما مطلوب است؛ یکی، بودن در کربلا و شهادت در رکاب حسین (ع) «یا لیتنی کنت معکم فأفوز فوزاً عظیما» و دیگری، فیض جهاد و شهادت در رکاب حضرت مهدی (ع) «اللهم انی اجدد له فی صبیحه یومی هذا … واجعلنی من انصاره … و المستشهدین بین یدیه … فاخرجنی من قبری مؤتزرا کفنی، شاهراً سیفی…» مفاتیح الجنان، زیارت مطلقه امام حسین (ع) و دعای عهد
بر این اساس ظهور و قیام حضرت با موانع و سختی های زیادی روبرو خواهد بود و پیروزی به راحتی بدست نخواهد آمد ؛ به همین جهت همه بخصوص یاران حضرت باید آماده ایثار و شهادت باشند ( که چنین نیز خواهند بود). عده ای تصور می کنند که با ظهور امام دوازدهم«ع»، همه چیز بسرعت روبه راه می گردد، و بدون هیچ رنجی و گرفتاری و جهادی، مصائب انسان رفع می شود، و مشکلات بشریت حل می گردد، و دین خدا به همه سوی می رسد، و اینهمه قدرتهای شیطانی و وسایل و ابزار و ارتش ها، به آنی، از پای در می آیند، و سپس جهانی آماده و مرفّه و سراسر عدل و احسان را بر آقایان عرضه میدارند؛ این کسان در اشتباهند.
در روایتی آمده است: … قلت لابی جعفر «ع»: انّهم یقولون: انّ المهدیّ، لوقام، لاستقامت له الامور عفوا، و لا یهریق محجمة دم، فقال: «کلا، و الّذی نفسی بیده، لو استقامت لاحد عفوا، لاستقامت لرسول الله«ص»، حین ادمیت رباعیته، و شجّ فی وجهه، کلّا، و الّذی نفسی بیده، حتّی نمسح نحن و انتم العرق و العلق». ثمّ مسح جبهته ؛ به خدمت امام محمد باقر«ع» عرض کردم: مردم می گویند: مهدی که قیام کند، کارها خودبخود درست می شود، و به اندازه یک حجامت، خون نمی ریزد. فرمود: «هرگز چنین نیست، به خدای جان آفرین سوگند. اگر قرار بود کار، برای کسی، خوربخود، درست شود، برا ی پیابمر «ص» درست می شد، هنگامی که دندانش شکست، و صورتش شکافت. هرگز چنین نیست که کار خود بخود درست شود. به خدای جان آفرین سوگند کار درست نخواهد شد تا اینکه ما و شما در عرق و خون غرق شویم.»آنگاه امام، به علامت پاک کردن عرق، دست به پیشانی خود کشید. «الغیبة»، نعمانی، «بحار الانوار»، ج ۵۲، ص ۳۵۸. در حدیث دیگر، از امام ابو الحسن الرّضا«ع»، نیز اینگونه روایت شده است: … لو قد خرج قائمنا «ع»، لم یکن الّا العلق و العرق، و القوم علی السّروج. و ما لباس القائم«ع»، الّا الغیظ، و ما طعامه الّا الجشب؛ هنگامی که قائم آل محمد «ص» خروج کند، خون است و عرق ریختن، و سوار مرکبها بودن و در میدانهای مبارزه. و قائم «ع»، جز جامه درشتناک نخواهد پوشید، و جز خوراک درشتناک نخواهد خورد.«الغیبة»، نعمانی، «بحار الانوار»، ج ۵۲، ص ۳۵۹. و این گونه احادیث متعدد رسیده است. این است که مردان حق باید خویشتن را آماده یاری امام زمان بسازند، و گوش به سخن تنبلان، تن پروران، و آماده طلبان، یا ضعیف النّفسان و ناتوانان ندهند و مرد عمل و جهاد باشند، و مرد کار و قدرت، و مرد شجاعت و توانایی، و مرد اقدام و تکلیف. داشتن آمادگی، حتی آمادگی نظامی و سلاح داری، به اندازه ای اهمیت دارد، که از طریق «تعلیمات دعا ئ زیارت» نیز ما را متوجه آن کرده اند. چنانکه از جمله، در زیارت «سرداب مقدس»، چنین تعلیم داده اند که بخوانیم: اللّهم کما جعلت قلبی بذکره معمورا، فاجعل سلاحی بنصرته مشهورا. خداوندا! همچنانکه دل مرا، با یاد حجّت خود مهدی، آباد و زنده ساختی، سلاح مرا نیز در راه یاری او آماده و آخته ساز! در این زیارت مبارک، سپس، چنین می خوانیم: و ان حال بینی و بین لقائه الموت- الّذی جعلته علی عبادک حتما، و اقدرت به علی خلیقتک رغما- فابعثنی عند خروجه، ظاهرا من حفرتی، مؤتزرا کفنی، حتّی اجاهد بین یدیه، فی الصّف الّذی اثنیت علی اهله فی کتابک، فقلت:«کانّهم بنیان مرصوص». و اگر چنان شد خدایا، که مرگ- که برای همه هست، و نشان قدرت قاهره تو است – از درک حضور مهدی محرومم ساخت، ای خداتو مرا به هنگام ظهور او، از نو، زنده کن، تا از گور خویش سربرآورم، و کفن بر کمر بندم، و در رکاب او جنگ کنم، در صفی که افراد آن را در قرآن ستوده ای، و آن صف را «بنیان مرصوص» (چنان پیکره ای پولادین) خوانده ای!
فیض شهادت در رکاب حضرت مهدی (ع)
چون هدف از جنگ ها در زمان حضرت مهدی (ع)، نابودی ستمگران و تشکیل حکومت اسلامی است، شرکت در جنگ در رکاب حضرت نیز از پاداشی چند برابر برخوردار است. امام باقر (ع) به شیعیان می فرمایند: اگر شما چنان باشید که ما سفارش کرده ایم و از امر ما سرپیچی نکنید، اگر در آن حال کسی از شما پیش از ظهور قائم ما بمیرد، شهید خواهد بود و اگر حضرت را درک کند و در رکاب او به شهادت برسد، پاداش دو شهید را دارد و اگر یکی از دشمنان ما را بکشد، پاداش بیست شهید را خواهد داشت. بحارالانوار، ج 52، ص 123-317؛ امالی طوسی، ج 1، ص 236
در روایت دیگری می خوانیم: رزمنده، امام، اگر دشمن ما را بکشد، پاداش بیست شهید را دارد و کسی که همراه قائم ما به شهادت برسد، پاداش بیست و پنج شهید برای اوست.کافی، ج 2، ص 222
امیرالمؤمنین (ع) درباره شیوه رفتار امام زمان (ع) با شهیدان و خانواده آنان می فرماید: حضرت قائم (ع) پس از عملیات روانه کوفه می شود و در آن جا اقامت می گزیند… و هیچ شهیدی نمی ماند مگر آن که حضرت بدهی او را می پردازد و برای خانواده اش حقوق و مستمری قرار می دهد.بحارالانوار، ج 52، ص 224
و اما دو آرزو در روایات ما مطلوب است؛ یکی، بودن در کربلا و شهادت در رکاب حسین (ع) «یا لیتنی کنت معکم فأفوز فوزاً عظیما» و دیگری، فیض جهاد و شهادت در رکاب حضرت مهدی (ع) «اللهم انی اجدد له فی صبیحه یومی هذا … واجعلنی من انصاره … و المستشهدین بین یدیه … فاخرجنی من قبری مؤتزرا کفنی، شاهراً سیفی…» مفاتیح الجنان، زیارت مطلقه امام حسین (ع) و دعای عهد
