ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
۱۳۹۸/۰۳/۱۰
–
۱۵۶۴ بازدید
سلام.چکنیم تا به دانسته ها و آن معارفی که نشر میدهیم،عامل باشیم؟تشکر
پاسخ: به نام خدا و با سلام وتشکر از ارتباطتان با این مرکز !
علم حقیقی شناخت حق و باطل در تمامی ابعاد اعتقادی و اخلاقی و عملی و اجتماعی است و در صورتی به عمل تبدیل می شود که زمینه ساز ایمان یقینی باشد.
ایمان است که انگیزه عمل را در انسان تقویت می کند و باعث رویکرد عملی انسان به دانسته هایش می شود. در آموزه های اسلامی علم من های عمل تقبیح شده است و لذا قرآن درسوره صف/2همه اهل ایمان خطاب می کند که: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ؛ اى کسانى که ایمان آورده اید! چرا سخنى مى گوئید که عمل نمى کنید؟!
این خطاب شامل همگان می شود وهر مسلمانی وظیفه دارد به گفته وقول خودش عمل کند، خطاب یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا نشان مى دهد که مخاطب، مؤمنانى هستند که هنوز به سر حد کمال ایمان نرسیده و گفتار و کردارشان هماهنگ نشده است.
سپس در ادامه همین سخن مى افزاید: این کار موجب خشم عظیم نزد خدا است که سخنانى بگوئید که عمل نمى کنید؛ کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ؛
در مجالس انس مى نشینید و داد سخن مى دهید، اما هنگامى که میدان عمل فرا مى رسد هر کس به گوشه اى فرار کند!!! از نشانه هاى مهم مؤمنان راستین این است که گفتار و کردارشان صد در صد هماهنگ باشد، و هر قدر انسان از این اصل دور شود از حقیقت ایمان دور شده است.
پس دراینکه : اگرکسی «عمل به قول خود » نکند، دچار خشم و غضب خدا شده و گناه بزرگی را مرتکب شده است تفاوتی بین انسانها نیست، خواه طلبه و روحانی باشد و یا غیر آن.
ثانیا : دین نه تنها تنبیه برای فرد بی عمل قرار داده بلکه ،افراد را تشویق به عمل کردن به آنچه که می دانند کرده است، یعنی از هر دو اهرم تشویق وتنبیه استفاده کرده است، مانند این روایت: پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم که فرمودند:من عمل بما علم ورّثه اللّه علم ما لا یعلم؛ کسى که به علم خود عمل کند خداوند علم آنچه را نمى داند به وى عطا کند.
و امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: إنّ کمال الدین طلب العلم و العمل به، و إنّ طلب العلم أوجب علیکم من طلب المال، و إنّ المال مقسوم مضمون لکم قد قسمه عادل بینکم، و قد ضمنه و سیفى لکم، و العلم مخزون عند أهله فاطلبوه. کمال دین طلب علم و عمل به آن است، و طلب علم بر شما از طلب مال واجب تر است، و هر کسى را از مال قسمت و بهره اى است که خداوند ضامن آن است و خداى عادل آن را میان شما تقسیم کرده است، و آن را به عهده گرفته و وفا خواهد کرد، و علم اندوخته و گنجینه اى است نزد اهلش، پس آن را بجوئید».( علم اخلاق اسلامى(ترجمه جامع السعادات) ج 1 46 و 156 فصل 5 و1)
در موردعالمان دین این آیه (فاطر/35) وارد شده : إِنَّما یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ؛ ومقصود این است که از میان بندگان خدا تنها دانایان و عالمان هستند که از خدا مى ترسند نه غیر آنها، زیرا این دانشمندان هستند که خدا را آن چنان که باید مى شناسند و از احاطه علمى او کاملا آگاهند.
از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود: مقصود از عالم، کسى است که رفتار و گفتارش یکى باشد و کسى که کردارش با گفتارش هماهنگ نباشد عالم نیست.
وبنا بر همین است که روایات زیر وارد شده: ان اشدّ الناس حسرة یوم القیمة عالم تارک لعلمه. هر آینه بیشترین حسرت واندوه را در روز قیامت، عالمی می خورد که به علمش عمل نکرده است، چون می بیند که بسیارى از پرتو علم او، سعادتمند شدند و خود به عذاب گرفتاراست .
در روایت است که: عالم بى عمل و چشمه بى آب یکیست. یغفر للجاهل سبعین ذنبا حتى یغفر للعالم ذنب واحد؛ از جاهل 70 گناه بخشیده می شود، قبل از این که ازعالم (بی عمل) یک گناه بخشیده شود.
سعادت مربوط به دو امر است علم وعمل؛ عالم بى عمل عقوبتش از جاهل زیادتر است چنانچه دارد: ان اهل النار یتأذون من ریح العالم التارک لعلمه؛ از عذاب های اذیت کننده جهنمیان بوی گندی است (که در قیامت و در جهنم ) از عالم بی عمل، به مشامشان می رسد.
بنا براین ما نیز نه تنها از عالم بی عمل خرسند وخشنود نیستیم، بلکه در نزد خدا و رسول وامامان علیهم السلام نیز ارزش ومنزلتی ندارند، و برعکس، عالم اهل عمل آن کسی است که حضرت سجّاد علىّ بن الحسین- علیهما السّلام- می فرمایند: لو یعلم النّاس ما فی طلب العلم لطلبوه و لو بسفک المهج و خوض اللّجج؛ اگر مردم مى دانستند که در طلب علم چه فضیلتى است در جستجوى آن بر مى آمدند، هر چند با ریخته شدن خون ها و غوطه خوردن در دریاها باشد.
و سخن امام باقر علیه السّلام: عالم ینتفع بعلمه أفضل من سبعین ألف عابد؛ عالمى که از علم او سود برند از هفتاد هزار عابد برتر است.
علم حقیقی شناخت حق و باطل در تمامی ابعاد اعتقادی و اخلاقی و عملی و اجتماعی است و در صورتی به عمل تبدیل می شود که زمینه ساز ایمان یقینی باشد.
ایمان است که انگیزه عمل را در انسان تقویت می کند و باعث رویکرد عملی انسان به دانسته هایش می شود. در آموزه های اسلامی علم من های عمل تقبیح شده است و لذا قرآن درسوره صف/2همه اهل ایمان خطاب می کند که: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ؛ اى کسانى که ایمان آورده اید! چرا سخنى مى گوئید که عمل نمى کنید؟!
این خطاب شامل همگان می شود وهر مسلمانی وظیفه دارد به گفته وقول خودش عمل کند، خطاب یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا نشان مى دهد که مخاطب، مؤمنانى هستند که هنوز به سر حد کمال ایمان نرسیده و گفتار و کردارشان هماهنگ نشده است.
سپس در ادامه همین سخن مى افزاید: این کار موجب خشم عظیم نزد خدا است که سخنانى بگوئید که عمل نمى کنید؛ کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ؛
در مجالس انس مى نشینید و داد سخن مى دهید، اما هنگامى که میدان عمل فرا مى رسد هر کس به گوشه اى فرار کند!!! از نشانه هاى مهم مؤمنان راستین این است که گفتار و کردارشان صد در صد هماهنگ باشد، و هر قدر انسان از این اصل دور شود از حقیقت ایمان دور شده است.
پس دراینکه : اگرکسی «عمل به قول خود » نکند، دچار خشم و غضب خدا شده و گناه بزرگی را مرتکب شده است تفاوتی بین انسانها نیست، خواه طلبه و روحانی باشد و یا غیر آن.
ثانیا : دین نه تنها تنبیه برای فرد بی عمل قرار داده بلکه ،افراد را تشویق به عمل کردن به آنچه که می دانند کرده است، یعنی از هر دو اهرم تشویق وتنبیه استفاده کرده است، مانند این روایت: پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم که فرمودند:من عمل بما علم ورّثه اللّه علم ما لا یعلم؛ کسى که به علم خود عمل کند خداوند علم آنچه را نمى داند به وى عطا کند.
و امیر مؤمنان علیه السّلام فرمود: إنّ کمال الدین طلب العلم و العمل به، و إنّ طلب العلم أوجب علیکم من طلب المال، و إنّ المال مقسوم مضمون لکم قد قسمه عادل بینکم، و قد ضمنه و سیفى لکم، و العلم مخزون عند أهله فاطلبوه. کمال دین طلب علم و عمل به آن است، و طلب علم بر شما از طلب مال واجب تر است، و هر کسى را از مال قسمت و بهره اى است که خداوند ضامن آن است و خداى عادل آن را میان شما تقسیم کرده است، و آن را به عهده گرفته و وفا خواهد کرد، و علم اندوخته و گنجینه اى است نزد اهلش، پس آن را بجوئید».( علم اخلاق اسلامى(ترجمه جامع السعادات) ج 1 46 و 156 فصل 5 و1)
در موردعالمان دین این آیه (فاطر/35) وارد شده : إِنَّما یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ؛ ومقصود این است که از میان بندگان خدا تنها دانایان و عالمان هستند که از خدا مى ترسند نه غیر آنها، زیرا این دانشمندان هستند که خدا را آن چنان که باید مى شناسند و از احاطه علمى او کاملا آگاهند.
از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود: مقصود از عالم، کسى است که رفتار و گفتارش یکى باشد و کسى که کردارش با گفتارش هماهنگ نباشد عالم نیست.
وبنا بر همین است که روایات زیر وارد شده: ان اشدّ الناس حسرة یوم القیمة عالم تارک لعلمه. هر آینه بیشترین حسرت واندوه را در روز قیامت، عالمی می خورد که به علمش عمل نکرده است، چون می بیند که بسیارى از پرتو علم او، سعادتمند شدند و خود به عذاب گرفتاراست .
در روایت است که: عالم بى عمل و چشمه بى آب یکیست. یغفر للجاهل سبعین ذنبا حتى یغفر للعالم ذنب واحد؛ از جاهل 70 گناه بخشیده می شود، قبل از این که ازعالم (بی عمل) یک گناه بخشیده شود.
سعادت مربوط به دو امر است علم وعمل؛ عالم بى عمل عقوبتش از جاهل زیادتر است چنانچه دارد: ان اهل النار یتأذون من ریح العالم التارک لعلمه؛ از عذاب های اذیت کننده جهنمیان بوی گندی است (که در قیامت و در جهنم ) از عالم بی عمل، به مشامشان می رسد.
بنا براین ما نیز نه تنها از عالم بی عمل خرسند وخشنود نیستیم، بلکه در نزد خدا و رسول وامامان علیهم السلام نیز ارزش ومنزلتی ندارند، و برعکس، عالم اهل عمل آن کسی است که حضرت سجّاد علىّ بن الحسین- علیهما السّلام- می فرمایند: لو یعلم النّاس ما فی طلب العلم لطلبوه و لو بسفک المهج و خوض اللّجج؛ اگر مردم مى دانستند که در طلب علم چه فضیلتى است در جستجوى آن بر مى آمدند، هر چند با ریخته شدن خون ها و غوطه خوردن در دریاها باشد.
و سخن امام باقر علیه السّلام: عالم ینتفع بعلمه أفضل من سبعین ألف عابد؛ عالمى که از علم او سود برند از هفتاد هزار عابد برتر است.
