علت سندرم چرگ اشتراوس

علت اصلی ابتلا به سندرم چرگ اشتراوس نامعلوم است. اما احتمال بر این است که ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی مثل آلرژن ها یا استفاده از بعضی از داروها به عنوان محرک عمل کرده و با تحریک بیش از حد سیستم ایمنی بدن باعث بروز این واکنش ها می شود.

این واکنش ها باعث می شود تا سیستم ایمنی بدن به جای محافظت از آن در برابر باکتری ها و ویروس های مهاجم، به بافت های سالم بدن حمله کرده و باعث التهاب گسترده شود.
 

عوامل خطر سندرم چرگ اشتراوس

عوامل خطر احتمالی در بروز این سندرم شامل موارد زیر می شود:
 

سن

به طور متوسط افراد مبتلا به سندرم چرگ اشتراوس بیشتر در سنین بین 30 تا 50 سال تشخیص داده می شوند.
 

تاریخچه آسم یا مشکلات تنفسی

بیشتر افراد مبتلا به سندرم چرگ اشتراوس سابقه آلرژی شدید تنفسی، سینوزیت مزمن یا آسم دارند.
 

علائم سندرم چرگ اشتراوس

علائم ابتلا به سندرم چرگ اشتراوس در هر فرد متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال برخی از افراد فقط شاهد بروز علائم خفیف این بیماری بوده و برخی دیگر عوارض شدید یا مرگ آوری را در نتیجه ابتلا به این بیماری تجربه می کنند.

به طور کلی این سندرم نادر که همچنین با نام EGPA نیز شناخته می شود، در سه مرحله بروز پیدا کرده و به مرور زمان علائم آن شدت می گیرد.

تقریباً همه مبتلایان به این بیماری به آسم، سینوزیت مزمن و تعداد زیاد گلبول های سفید به نام ائوزینوفیل نیز مبتلا هستند.

آسم معمولاً 5 تا 9 سال قبل از تشخیص سندرم چرگ اشتراوس در فرد بروز پیدا می کند.

دیگر علائم و نشانه های ابتلا به این بیماری شامل موارد زیر می شود:

تب

سرفه

خستگی

تب یونجه

تنگی نفس

درد شدید شکمی

درد مفاصل و ماهیچه ها

ضایعات یا زخم های پوستی

وجود خون در ادرار یا مدفوع

از دست دادن اشتها و کاهش وزن

درد شکم و خونریزی دستگاه گوارش

ضعف، خستگی یا احساس کلی بدحالی

درد، بی حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا. 1

عوارض

سندرم چرگ اشتراوس می‌تواند بسیاری از اعضا را درگیر کند، از قبیل: ریه، پوست، سیستم معدی-روده‌ای، کلیه‌ها، عضلات، مفاصل و قلب.
 

– آسیب اعصاب محیطی

این اعصاب در تمام بدن وجود دارند. این اعصاب، اعضا، غدد، عضلات و پوست را به مغز و نخاع متصل می‌کنند.

سندرم چرگ اشتراوس، می‌تواند سبب آسیب رساندن به این اعصاب شود.

بیشترین آسیب وارده بر اثر این بیماری به دست و پا می‌باشد که موجب بی‌حسی، سوزش و کاهش عملکرد می گردد. در برخی افراد، این آسیب دائمی می‌باشد.
 

– زخم پوستی

التهاب باعث تشکیل زخم می‌شود.
 

– بیماری قلبی

از جمله شکایات قلبی در این بیماری عبارت است از: التهاب اجزای اطراف قلب (پری کاردیت)، التهاب لایه عضلات دیواره قلب (میوکاردیت)، حمله قلبی و نارسایی قلبی.
 

– آسیب کلیوی

اگر سندرم چرگ اشتراوس بر کلیه اثر بگذارد، شما ممکن است به بیماری گلومرولونفریت دچار شوید.

گلومرولونفریت نوعی بیماری کلیوی است که باعث عدم توانایی فیلتر کردن می‌شود و باعث می‌شود مواد زائد وارد جریان خون شوند.

نارسایی کلیه در این سندرم شایع نیست، اما اگر اتفاق بیفتد، فرد را به سمت مرگ می برد.
 

تشخیص

هیچ آزمایشی برای تشخیص سندرم چرگ اشتراوس وجود ندارد. علائم این سندرم نیز شبیه علائم دیگر بیماری‌ها می‌باشد. بنابراین تشخیص بسیار مشکل است.

برای کمک به تشخیص سری عتر، مدرسه روماتولوژی امریکا، 6 معیار را تعیین کرده است.

اگر فردی دارای 4 معیار زیر باشد، دچار سندرم چرگ اشتراوس شده است. این معیارها عبارتند از:
 

– آسم

بیشتر افراد مبتلا به این سندرم، دچار آسم شدید و مزمن هستند.
 

– افزایش مقدار گلبول‌های سفید

گلبول‌های سفید به نام ائوزنوفیل خوانده می‌شوند.

به طور معمول، ائوزنوفیل ها 1 تا 3 درصد سلول‌های سفید خون را شامل می‌شوند.

اگر بیشتر از 10 درصد سلول‌های سفیدخون، ائوزنوفیل باشد، مشکوک به سندرم چرگ اشتراوس می‌باشد.
 

– آسیب یک یا چند گروه عصب

اغلب افراد مبتلا به سندرم چرگ اشتراوس، دچار آسیب عصبی به نام نوروپاتی محیطی هستند که باعث بی‌حسی یا درد دست‌ها و پاها می‌شود.
 

– لکه های جابه جا و یا ضایعات بر روی قفسه سینه اشعه ایکس (نفوذ ریوی)

این ضایعات به طور معمول، از یک محل به محل دیگر حرکت می‌کنند و می آیند و می روند. با اشعه X سینه، ضایعات شبیه ذات الریه می‌شوند.
 

– مشکلات سینوسی

سینوزیت مزمن و حاد یکی از شایع ترین مشکلات در سندرم چرگ اشتراوس می‌باشد.
 

– وجود مقدار زیاد سلول‌های سفید خونی در خارج از عروق خونی

پزشک ممکن است بیوپسی پوست و یا پولیپ بینی را درخواست کند. بیوپسی (نمونه برداری) می‌تواند نشان دهد که ائوزنوفیل در خارج از رگ های خونی وجود دارد یه نه.

برای کمک به تشخیص، چند آزمایش زیر را نیز انجام دهید:

– آزمایش خون

– آزمایشات تصویربرداری: اشعه X، سی تی اسکن و MRI برای غیرعادی شدن ریه و سینوس ها

– نمونه برداری از بافت‌های درگیر. 2
 

درمان سندروم چرگ اشتراوس

هیچ درمان قطعی برای سندرم Churg-Strauss وجود ندارد اما داروها می توانند به مدیریت علائم شما کمک کنند.

داروهای مورد استفاده در درمان این سندروم عبارتند از:
 

کورتیکواستروئیدها

پردنیزون، که باعث کاهش التهاب می شود، رایج ترین داروی مورد استفاده برای سندروم چرگ اشتراوس است.

پزشک ممکن است دوز بالایی از داروهای کورتیکواستروئید را تجویز کند تا علائم شما به سرعت تحت کنترل قرار بگیرد.

از آنجا که دوز بالای کورتیکواستروئیدها می توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند، پزشک دوز را به تدریج کاهش می دهد تا زمانی که کمترین مقدار مصرف، بیماری را کنترل کند. حتی دوزهای کم برای مدت طولانی می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند.

عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها شامل پوکی استخوان، قند خون بالا، افزایش وزن، آب مروارید و عفونت های قابل درمان است.
 

سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن

برای افرادی که علائم خفیف دارند، یک داروی کورتون به تنهایی ممکن است کافی باشد.

سایر افراد برای کاهش بیشتر واکنش ایمنی بدن به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوفسفامید، آزاتیوپرین یا متوترکسات نیاز دارند.

از آنجا که این داروها توانایی بدن در مقابله با عفونت را مختل می کنند و می توانند عوارض جانبی جدی دیگری ایجاد کنند، در هنگام مصرف آنها وضعیت شما از نزدیک تحت نظارت قرار خواهد گرفت.
 

گلوبولین ایمنی

با یک تزریق در ماه، گلوبولین ایمنی به طور کلی به افرادی داده می شود که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند.

شایع ترین عوارض جانبی، علائم شبه آنفلوانزا است که معمولاً فقط یک روز یا بیشتر طول می کشد. گلوبولین ایمنی گران است و برای همه اثربخش نیست.
 

داروهای بیولوژیک

داروهایی مانند مپولیزومب که اخیرا مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار گرفته است، به اندازه بنرالیزومب و ریتوکسیمب، پاسخ سیستم ایمنی بدن را تغییر داده و علائم را بهبود می بخشد و تعداد ائوزینوفیل ها را کاهش می دهد.

این داروها فقط در مطالعات کوچک مورد بررسی قرار گرفته است و ایمنی و اثربخشی طولانی مدت آنها هنوز ناشناخته است.

پزشک احتمالا برای نظارت بر وضعیت و واکنش شما نسبت به داروهایی که مصرف می کنید، مرتبا آزمایش خون را درخواست می دهد. 3
 
پی نوشت:
1.www.pezeshket.com
2.www.tebyan.net
3.www.cafepezeshki.ir