عصراسلام: اگر چین با دنگ شیائوپنگ در سرمایهداری جهانی ادغام شد و بحران دوران جانشینی مائو را از سرگذراند. ایران هم در این موقعیت قرار دارد. در نبود هاشمی رفسنجانی نقش دنگ را باید لاریجانی بازی کند.
دعوای گارد قدیم و گارد جدید جمهوری اسلامی در انتخابات۱۴۰۰ به اوج میرسد. اتفاقا اینجا هم همچون چین در غیاب مردم این دعوا به سرانجام میرسد. اما خب ایران در همه چیز کپی دست چندم تجربههای جهانی است. لیبرال دموکراتمان احمدینژاد است و تئوریسین نئولیبرالیسمان عباس آخوندی! خب دیگر انتظار هم نداشته باشید که دنگ مان علی اردشیر نباشد.
دعوای این انتخابات اصلا دعوای صندوق رای و مردم و این چیزا نیست. دعوا دعوای پروسه راه آینده نطام و پروژه ادغام در سرمایهداری جهانی است. حال ببینیم مردی از لاریجان آمل میتواند چابهار را به شانگهای وصل کند و تهران را به ال ای(لس آنجلس)
فواد شمس