معاویه چگونه با تبلیغات دروغ به اینکه قیس بن سعد (از فرمانداران اصلی امام) به او پیوسته، امام را مجبور کرد قیس را برکنار کند؟

قیس بن سعد بن عبادة، رئیس قبیله خزرج و از بزرگان صحابه بود. او مردی زیرک، مدیر و کاردان و از یاران با وفای امام علی(ع) به شمار می‌آمد و در جنگ‌ها کنار ایشان جنگید. قیس پس از حضرتشان نیز به امام حسن(ع) وفادار مانده و حتی در سپاه ایشان جانشین عبید الله بن عباس بود و بعد از این‌که عبید الله خیانت کرده و به معاویه پیوست، قیس تا آخر به امام وفادار ماند و بیعت او با معاویه تنها به دستور امام بود.
امام علی(ع) بعد از مرگ عثمان، او را به امارت مصر که از نقاط کلیدی به شمار می‌آمد، گماشت. او حاضر به همکاری با معاویه نگشت و از آن‌جا که شخصی کاردان و زیرک بود، وجودش در مصر بر معاویه گران آمد؛ لذا معاویه نامه‌ای دروغین جعل کرد که گویا قیس به او ابراز وفاداری کرده است. سپس این شایعه دروغین میان مردم رواج یافت و خبر به امام علی(ع) و نزدیکان ایشان رسید و افرادی برای برکنار کردن قیس به امام فشار آوردند. در همین هنگام ماجرای دیگری پیش آمد که او در مصر، نرمش‌هایی با مخالفان داشت؛ زیرا معتقد بود در آن شرایط مصر، همین که شر آنها به امام نرسد بهتر است. این عمل قیس، برای برخی قابل قبول نبود و آن‌را نشانی از صحت شایعه مذکور پنداشته و گفتند او ملحق به معاویه شده و بر امام فشار آوردند تا او را برکنار کند. در نهایت امام(ع) با آن‌که از عملکرد قیس مطمئن بود ولی بر اساس مصالحی او را برکنار و محمد بن ابی‌بکر را جایگزین او کرد. اما حتی بعد از این ماجرا، امام قیس را از نزدیکان خود قرار داده و به مشورت‌هایش گوش می‌کرد.