«رجب»؛ نام نهمین ماه از ماههای قمری است. بر اساس آنچه در کتب لغوی آمده، این ریشه در موارد «بزرگداشت چیزی از روی هیبت آن» مورد استفاده قرار میگیرد. و این ماه را نیز از آن رو رجب نامیدهاند که در دوران جاهلیت، آنرا بزرگ شمرده و جنگ در آنرا ممنوع و حرام میشمردند،[1] که پس از اسلام نیز این سنت ادامه یافت.[2]
شایان ذکر است، در منابع حدیثی هم از این ماه به عنوان ماهی با عظمت و پر فضیلت یاد شده و بر انجام عبادات و اعمال نیک در آن بیشتر سفارش شده است.[3]
در روایتی، از امام صادق(ع) نقل شده است که ماه رجب را «اصب» (ریزش زیاد) نامیدهاند؛ زیرا در این ماه، رحمت الهی بر بندگانش بیشتر سرازیر میگردد.[4]
همچنین در حدیثی دیگر، امام کاظم(ع) فرمودند: «رجب نام نهرى در بهشت است که از شیر سفیدتر و از عسل شیرینتر است، پس کسى که یک روز از رجب را روزه بدارد، خدا از آن نهر به او مىنوشاند».[5]
شایان ذکر است، در منابع حدیثی هم از این ماه به عنوان ماهی با عظمت و پر فضیلت یاد شده و بر انجام عبادات و اعمال نیک در آن بیشتر سفارش شده است.[3]
در روایتی، از امام صادق(ع) نقل شده است که ماه رجب را «اصب» (ریزش زیاد) نامیدهاند؛ زیرا در این ماه، رحمت الهی بر بندگانش بیشتر سرازیر میگردد.[4]
همچنین در حدیثی دیگر، امام کاظم(ع) فرمودند: «رجب نام نهرى در بهشت است که از شیر سفیدتر و از عسل شیرینتر است، پس کسى که یک روز از رجب را روزه بدارد، خدا از آن نهر به او مىنوشاند».[5]