ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
در منابع شیعی و سنی نام مادر حضرت ابراهیم(ع) متفاوت نقل شده است که برخی از نظرات بیان می‌شود:
الف. منابع شیعی: امام صادق(ع) فرمود: «ابراهیم(ع) ولادتش در شهر کوثی رُبا (جایى بوده در عراق) اتفاق افتاد، و پدرش نیز از اهل آن‌جا بود، و نام مادر ابراهیم ساره بود و با مادر حضرت لوط(ع)، وَرَقَة [و در نسخهاى رقیه است] خواهر بود و هر دوى آنها دختران لاحج بودند که پیغمبرى بود منذر (بیم دهنده)، اما مقام رسالت نداشت،..».[1] البته نام یکی از همسران حضرت ابراهیم(ع) نیز ساره بوده است.
ب. منابع اهل سنت: ابن سعد در طبقات کبری چنین گفته است: محمد بن عمر اسلمى به نقل از برخی دانشمندان می‌گوید: «نام مادر ابراهیم ابیونا و از فرزندان افرایم بن ارغوا بن فالغ بن عابر بن شالخ بن ارفخشد بن سام بن نوح بوده است».[2]
«وقتى آزر پدر ابراهیم در خانه آمد، زن وى ابیونا مادر ابراهیم در آن وقت غسل کرده بود از حیض آزر را با وى مواقعت افتاد، ابیونا بار گرفت به ابراهیم».[3]
البته در این‌که پدر ابراهیم، آزر باشد نیز اختلاف نظر وجود دارد. ر. ک: موحد بودن پدر حضرت ابراهیم، پاسخ 7745
الف. منابع شیعی: امام صادق(ع) فرمود: «ابراهیم(ع) ولادتش در شهر کوثی رُبا (جایى بوده در عراق) اتفاق افتاد، و پدرش نیز از اهل آن‌جا بود، و نام مادر ابراهیم ساره بود و با مادر حضرت لوط(ع)، وَرَقَة [و در نسخهاى رقیه است] خواهر بود و هر دوى آنها دختران لاحج بودند که پیغمبرى بود منذر (بیم دهنده)، اما مقام رسالت نداشت،..».[1] البته نام یکی از همسران حضرت ابراهیم(ع) نیز ساره بوده است.
ب. منابع اهل سنت: ابن سعد در طبقات کبری چنین گفته است: محمد بن عمر اسلمى به نقل از برخی دانشمندان می‌گوید: «نام مادر ابراهیم ابیونا و از فرزندان افرایم بن ارغوا بن فالغ بن عابر بن شالخ بن ارفخشد بن سام بن نوح بوده است».[2]
«وقتى آزر پدر ابراهیم در خانه آمد، زن وى ابیونا مادر ابراهیم در آن وقت غسل کرده بود از حیض آزر را با وى مواقعت افتاد، ابیونا بار گرفت به ابراهیم».[3]
البته در این‌که پدر ابراهیم، آزر باشد نیز اختلاف نظر وجود دارد. ر. ک: موحد بودن پدر حضرت ابراهیم، پاسخ 7745
[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 15، ص 814 – 815، دار الحدیث، قم، چاپ اول، 1429ق.
[2]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق: عطا، محمد عبد القادر، ج 1، ص 39، دار الکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1410ق.
[3]. سور آبادى، ابوبکر عتیق بن محمد، تفسیر سور آبادی، تحقیق: سعیدى سیرجانی، على اکبر، ج 1، ص 677، فرهنگ نشر نو، تهران، 1380ش.
