1-ازظاهرآیات قرآن بر می آیدکه آنان فرستادگان خداوند هستند که به آن اشاره دارد: «اِذ اَرسَلنا اِلَیهِمُ اثنَینِ … فَعَزَّزنا بِثالِث…» برخى مفسران نیز رسولان را فرستادگان حضرت عیسی (علیه السلام) مى‌دانند. جمع بین این دو قول چنین است که چون حضرت عیسی (علیه السلام) پیامبر خدا بوده است، فرستاده وى را نیز مى‌توان فرستاده خدا دانست.این دو فرستاده پس از ورود به شهر مردم را به عبادت خداوند و ترک عبادت بتها فرا خواندند؛ اما پادشاه شهر آنها را در محل نگهدارى بتها زندانى کرد. نام این دو فرستاده را صادق و صدوق یا پولس و یوحنا گفته‌اند. نامهاى دیگرى هم براى آنان ذکر شده است. خداوند سومین رسول را براى هدایت مردم ونجات آن دو فرستاد. نام این شخص را برخى شمعون دانسته‌اند.1،2،3،4 ،2-اما در موردهویت‌ شخص‌ مؤمنی‌ که‌ در جریان‌ ستیزه‌جوییهای اصحاب‌ قریه‌، «از آن‌ سوی شهر… دوان‌ دوان‌ آمد»، در منابع‌ تفسیری اختلافی‌ دیده‌ نمی‌شود. روایات‌ به‌ اتفاق‌، نام‌ او را حبیب‌ دانسته‌اند و در متون‌ اسلامی‌ به‌ وی عنوان‌ «صاحب‌ یس‌» داده‌ شده‌، یا «مؤمن آل‌یاسین» نامیده‌اند و گاه‌ با تعبیر حبیب‌ نجار از او یاد شده‌ است‌. در روایات‌ درباره اصل‌ داستان‌ نیز تفصیلاتی‌ وارد شده‌ است‌.3-قرآن کتاب آسمانی مسلمانان است که سرشارازاعجاز و نکات مختلفی است که برای همه جنبه های زندگی فردی و اجتماعی انسان ها مفید است. قرآن، دراصل مصدر است و به کتابی که بر پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله اختصاص پیدا کرده است ،چنان‌که برخی علما گفته‌اند: «وجه نامگذاری این کتاب مقدس به قرآن، آن است که این کتاب، جامع فوائد و آثار تمامی کتب آسمانی است بلکه جامع آثار تمامی علوم است.
خداوند دووظیفه اصلی و مهم برای مسلمانان نسبت به کتاب الهی بیان کرده است. خداوند در آیه ۶۳ سوره بقره می‌فرماید: «خُذُوا مَا آتَیْنَاکُمْ بِقُوَّهًٍْ» آنچه به شما داده شده را با قوت بگیرید.» این گرفتن باید به دو شکل علمی و عملی باشد. یعنی تدبر و فهم دقیق و عمیق و عمل درست و کامل.
چرا که با تفکروتدبر و تعقل ممکن است به مطالب جدید دست یابد و لذت ببرد و این مطلوب است؛ ولی اگر تعقل و تدبر و تفکر انجام شد و خواست به مرحله بیان برسد و به مرحله تفسیر وارد شود، ودچاراشتباه نشود. باید از کانال صحیح تفسیر عبور کند، یعنی قرائن عقلی و نقلی در نظرگرفته بشود سپس برای دیگران بیان شود تا گرفتار تفسیر به رای نشود، مبادا نظر خودش و فهم خودش را بدون توجه به قرائن عقلی و قراین نقلی یعنی آیات و روایات، برای دیگران بیان کند.
_____________________________________________.
(1) ر.ک: مجمع‌البیان، ج‌۸‌، ص‌۶۵۵.
(2)ر.ک: تفسیرقرطبى، ج‌۱۵، ص‌۱۱.
(3)ر.ک: تفسیر ابن‌کثیر، ج‌۳، ص‌۵۷۴.
(4)ر.ک: تفسیر قمى، ج‌۲، ص‌۱۸۷.