کاردیومیوپاتی

کاردیومیوپاتی نوعی بیماری عضله قلب است که معمولاً در محفظه پمپاژ اصلی قلب (بطن چپ) شروع می شود. در این شرایط بطن کشیده و نازک می شود و نمی تواند به درستی خون را پمپاژ کند. کاردیومیوپاتی یک اصطلاح کلی است که به ناهنجاری خود عضله قلب هم اشاره دارد.

کاردیومیوپاتی اتساع یافته ممکن است باعث بروز علائم خاصی نشود، اما برای برخی از افراد می تواند خطرناک باشد. کاردیومیوپاتی اتساع یافته همچنین می تواند به ضربان های نامنظم قلب (آریتمی)، لخته شدن خون یا مرگ ناگهانی منجر شود. این بیماری افراد در هر سنی از جمله نوزادان و کودکان را درگیر می کند اما بیشتر در مردان در سنین 20 تا 50 سال مشاهده می شود.1
 

انواع کاردیومیوپاتی

کاردیومیوپاتی به طور کلی  می توان به چهار نوع  مختلف تقسیم کرد،
 

کاردیومیوپاتی کامل

شایعترین شکل این بیماری است، هنگامی اتفاق می افتد که عضله قلب شما کشیده می شود و در اثر این کشش پمپاژ خون بسیار ضعیف می شود. عضلات کشیده باعث ضعیف تر شدن عضله قلب شده که منجر به بزرگ شدن قلب می شود.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفی

اعتقاد بر این است که کاردیومیوپاتی هیپرتروفی ژنتیکی است. زمانی که دیواره های قلب ضخیم می شود و از جریان خون از طریق قلب جلوگیری می شود این نوع کاردیومیوپاتی اتفاق می افتد. این نوع کریومیوپاتی می تواند ناشی از فشار خون بالا یا پیری باشد. دیابت یا بیماری تیروئید همچنین می تواند باعث ایجاد اختلال در کاردیومیوپاتی هیپرتروفی شود.
 

دیستپلازی بطن راست راست (ARVD)

دیسپلازی بطن راست راست (ARVD) یک نوع بسیار نادر از کاردیومیوپاتی است، اما علت اصلی مرگ ناگهانی در ورزشکاران جوان است. در این نوع کاردیومیوپاتی ژنتیکی، بافت چربی و فیبروز اضافی جایگزین عضله بطن راست می شود؛ که این اتفاق باعث ضربان نامنظم قلب می شود.
 

کاردیومیوپاتی محدود کننده

نادرترین نوع کاردیومیوپاتی محدود کننده است. اغلب پس از پیوند قلب این نوع کاردیومیوپاتی رخ می دهد.2

علت کاردیومیوپاتی

علت کاردیومیوپاتی اتساع یافته اغلب تشخیص داده نمی شود.

با این وجود، عوامل بیشماری می توانند باعث ضعف بطن چپ شوند، از جمله:

دیابت

چاقی

فشار خون بالا

سوء مصرف الکل

داروهای خاص سرطان

سوء استفاده از کوکائین

عوارض حاملگی در اواخر مرحله بارداری

قرار گرفتن در معرض سموم مانند سرب، جیوه و کبالت

عفونت ها، از جمله آلودگی های ناشی از باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و انگل ها.1
 

عوامل خطر بیماری کاردیومیوپاتی

تعدادی از عوامل خطر وجود دارد که می تواند خطر ابتلا بهابن بیماری را افزایش می دهد از جمله :
 

۱- سابقه خانوادگی

افراد با سابقه خانوادگی کاردیومیوپاتی، نارسایی قلبی و ایست قلبی ناگهانی هستند احتمال بیشتر ابتلا به کاردیومیوپاتی دارند نسبت به کسانی که بدون سابقه خانوادگی مشکلات قلبی هستند.
 

۲- فشار خون بالا

افراد دارای فشار خون بالا در طی یک دوره زمانی طولانی در معرض خطر بیشتری از کاردیومیوپاتی هستند.
 

۳- شرایطی که قلب را تحت تاثیر قرارمیدهد

افرادی که دچار حمله قلبی شده اند، بیماری عروق کرونر و یا عفونت های ویروسی که قلب را تحت تاثیر قرار داده در معرض خطر بالاتری از هستند. بیماری های دیگر، از قبیل اختلالی که باعث تجمع غیر طبیعی پروتئینها می شود (آمیلوئیدوز)، بیماری که در نتیجه التهاب ایجاد می شود و توده ای از سلول ها می تواند در قلب و ارگانهای دیگر رشد کند (سارکوئیدوز)، اختلالات بافت همبند، میتواند احتمال ابتلا به کاردیومیوپاتی ها را افزایش دهد.
 

۴- چاقی

اضافه وزن باعث می شود قلب سخت تر کارکند ، که ممکن است احتمال ابتلا به بزرگ شدن قلب و نارسایی قلبی را افزایش دهد.
 

۵- اعتیاد به الکل

افرادی که سوء مصرف الکل دارند به قلب خود می توانند آسیب برسانند ، و کاردیومیوپاتی می تواند یک نتیجه آن باشد . احتمال افزایش چشمگیر بعد از گذشت بیش از پنج سال از نوشیدن هفت تا هشت نوبته در روز وجود دارد.
 

۶- استفاده از مواد غیر مجاز

مواد مخدر، از جمله کوکائین، آمفتامین و استروئیدهای آنابولیک، ممکن است خطر کاردیومیوپاتی را افزایش دهد.
 

۷- درمان سرطان

در حالی که درمان سرطان ضروری است ، درمان بسیاری از سرطان ها می تواند به برخی از سلول های سالم نیز آسیب برساند. بعضی از داروهای شیمی درمانی و پرتو درمانی می تواند خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی را افزایش دهند.

۸- دیابت

ابتلا به بیماری دیابت بالا خطر کاردیومیوپاتی، نارسایی قلبی و سایر مشکلات قلبی افزایش میدهد .
 

۹- اختلالات تیروئید

داشتن یک غده تیروئید کم کار یا پرکار می تواند خطر ابتلا به بزگ شدن عضله قلب را افزایش دهد.
 

۱۰- هموکروماتوز

این اختلال بعلت ذخیره بیش از حد آهن ، و با افزایش احتمال ابتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی در ارتباط است.3
 

علائم کاردیومیوپاتی

در مراحل اولیه کاردیومیوپاتی علائم یا نشانه های خاصی وجود ندارد؛ اما با پیشرفت بیماری، علائم و نشانه ها معمولا ظاهر می شود، از جمله:

تنفس سخت حتی در حالت استراحت

تورم پاها و مچ پاها

التهاب شکم به علت جمع شدن مایع

سرفه در حالت دراز کشیده

خستگی

ضربان سریع قلب

ناراحتی یا فشار روی  قفسه سینه

سرگیجه و غش کردن.2
 

عوارض کاردیومیوپاتی

داشتن کاردیومیوپاتی ممکن است به سایر ناراحتی های قلبی منجر شود از جمله :
 

– نارسایی قلبی

 نارسایی قلبی به معنای اینکه قلب شما نمی تواند خون کافی برای رفع نیازهای بدن شما پمپاژکند. عضله قلب ضخیم، سفت و یا تضعیف شده به علت کاردیومیوپاتی نمی تواند قادر به پمپاژ باشد و می تواند خون را از جریان قلب متوقف کند. در صورت عدم درمان، نارسایی قلبی می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
 

– لخته شدن خون

اگر شما مبتلا به کاردیومیوپاتی هستید، از آنجایی که قلب شما نمی تواند به طور موثر پمپاژ کند، احتمال وجود لخته خون در قلب شما وجود دارد. اگر لخته ها از قلب پمپ شده و وارد جریان خون شما شوند، آنها می توانند جریان خون به اندام های دیگر را از جمله قلب و مغز مسدود کنند.

برای کاهش احتمال ابتلا، پزشک شما ممکن است رقیق کننده خون (داروهای ضد انعقادی) مانند: آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، ریواروکسابان (Xarelto) و وارفارین (کومادین، Jantoven) تجویز کند.
 

– مشکلات دریچه

از آنجا که افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی ، قلب بزرگ شده دارند، دریچه های قلب ممکن است به درستی بسته نشوند که این امر منجر به یک جریان رو به عقب خون می شود.

– ایست قلبی و مرگ ناگهانی

کاردیومیوپاتی می تواند به ریتم غیر طبیعی قلب منجر شود. برخی از این ریتم های قلب خیلی آهسته هستند و به طور موثری جریان خون را در قلب شما نگه میدارند. برخی به قدری سریع هستند که اجازه تپیدن درست به قلب را نمی دهند. در هر صورت، این ریتم های غیر طبیعی قلب می تواند منجر به غش شود و یا حتی در برخی موارد سبب مرگ ناگهانی شود.3
 

تشخیص کاردیومیوپاتی یا بیماری التهاب عضله قلب

برای شروع درمان کاردیومیوپاتی پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی را انجام می دهد و از ی سابقه پزشکی و خانوادگی شما مطلع می شود. اگر پزشک شما فکر می کند که شما دارای کاردیومیوپاتی هستید، ممکن است لازم باشد چندین آزمایش انجام دهید تا تشخیص را تایید و درمان کاردیومیوپاتی بسته به نوع بیماری شروع کنید. آزمایشات معمول برای تشخیص این بیماری عبارتند از:

اشعه ایکس قفسه سینه یک تصویر از قلب شما نشان خواهد داد که آیا بزرگ شده است.

اکوکاردیوگرام این از امواج صوتی برای تولید تصاویری از قلب استفاده می کند که اندازه آن و حرکات آنرا نشان می دهد.

الکتروکاردیوگرام (ECG). در این آزمایش غیر تهاجمی، تکه های الکترودهای به پوست شما متصل می شوند تا ضربان قلب را اندازه گیری کند.

آزمون استرس تردمیل ریتم قلب، فشار خون و تنفس در حالی که شما بر روی یک تردمیل راه می روند نظارت می شود.

MRI قلبی این آزمایش از زمینه های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از قلب شما استفاده می کند. MRI قلب ممکن است به علاوه اکوکاردیوگرافی مورد استفاده قرار گیرد، به خصوص اگر تصاویری ا اکوکاردیوگرام برای تشخیص مفید نباشد.

سی تی اسکن قلبی

آزمایش خون

تست ژنتیک یا غربالگری.2
 

درمان کاردیومیوپاتی

درمان کاردیومیوپاتی بسته به نوع کاردیومیوپاتی و شدت علائم آن متفاوت است. برخی از افراد ممکن است نیاز به درمان کاردیومیوپاتی نداشته باشند تا علائم ظاهر شوند. در برخی از افراد درمان کاردیومیوپاتی شامل استفاده از دارو است. اصول کلی درمان کاردیومیوپاتی شامل انواع دارو های مورد استفاده در نارسایی قلب، کاشت وسایل کمکی قلب مثل CRT و در موارد شدید تر پیوند قلب است. اهداف درمان کاردیومیوپاتی عبارتند از:

کاهش علائم بیماری

افزایش طول عمر

جلوگیری از نارسایی قلب

کنترل و کاهش عوارض بیماری.2

پیشگیری کاردیومیوپاتی

سبک زندگی سالم می تواند در پیشگیری یا به حداقل رساندن بروز عوارض جانبی کاردیومیوپاتی موثر باشند.

برخی از این راهکارها عبارتند از:

حفظ وزن سالم

ترک سیگار و الکل

ورزش منظم و خواب و استراحت کافی

عدم مصرف کوکائین یا سایر داروهای غیرقانونی

رعایت رژیم غذایی سالم بخصوص رژیم کم نمک (سدیم).1

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.drdr.ir
3.www.drhsnajafi.com