ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
آدم علیه السلام و تفاوت انسانها
۱۳۹۷/۱۰/۲۴
–
۴۷۷ بازدید
حضرت آدم اولین انسان روی زمین بود پس چرا زبان ها ورنگ پوست آدم ها فرق میکنن?
آدم هم اسم جنس است و هم اسم ذات. در حالت اسم جنسى به معناى انسان و بشر استعمال مى شود و در معناى اسم ذاتى به شخصیت تاریخى حضرت آدم علیه السلام پدر بشر امروزى و اولین پیامبر الهى اطلاق مى شود. در قرآن کریم 15 بار نام آدم تکرار شده است که یک بار به صورت » ابنَى آدم; مائده 27« به معناى دو فرزند آدم – هابیل و قابیل و 6 بار به صورت » بنى آدم« – فرزندان آدم و یک بار هم به صورت »ذریه آدم« – نسل آدم – و مابقى به تنهایى آمده است و در تمام موارد هم به عنوان اسم ذات آمده است. پس در قرآن در تمام موارد آدم به صورت اسم ذات – یا به تعبیر شما اسم خاص – آمده ا ست که اشاره به شخص حضرت آدم علیه السلام دارد.
اما در مورد نژادهاى مختلف بشر، مانند: سفید و سرخ و سیاه و زرد ، دو نظریه وجود دارد:
الف – کلیه این نژادها از یک ریشه بوده اند، ولى در پى جدا شدن از یکدیگر و مهاجرت به سرزمین هاى مختلف و ازدواج هاى داخلى، یک دسته صفات ژنتیکى به عنوان صفات برتر و فائق در آن مجموعه ها به وجود آمده است و ژن هاى دیگر در آن مناطق امکان بقا و رشد پیدا نکرده اند.
ب – با توجه به ظاهر آیات قرآن، بشر امروزى (به طور کامل) از نسل حضرت آدم علیه السلام مى باشد. زیرا قرآن در سوره نسأ آیه اول مى فرماید: » یا أَیُّهَا اَلنَّاسُ اِتَّقُوا رَبَّکُمُ اَلَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها وَ بَثَّ مِنْهُما رِجالاً کَثِیراً وَ نِساءً ; اى مردم (حق) پروردگار خود را رعایت کنید، کسى که شما را از یک نفس (حضرت آدم) خلق کرد و از او همسرش (حوا) را آفرید و از آن دو، مردان و زنان بسیارى را (در سراسر زمین) منتشر کرد«. آیه خطاب به »الناس« یعنى; تمام مردم زمان نزول وحى و پس از آن تا قیامت است. همچنین در آیه 13 سوره مبارکه احزاب مى فرماید: یا أَیُّهَا اَلنَّاسُ – باز خطاب به تمام مردم جهان است – إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا ; اى مردم ما شما را از مرد و زن (آدم و حوا) آفریدیم و شما را خلق ها و قبیله هایى قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید«. با وجود این شواهد هنوز در این مورد نمى توان حکم قطعى صادر کرد.
ج – خدای متعال در قرآن فرموده اند : یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ (حجرات : 13)ترجمه:اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و تیره ها و قبیله ها قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، ولى گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست، خداوند دانا و خبیر است.
د – اگر خداوند براى هر قبیله و طائفه اى ویژگیهایى آفریده براى حفظ نظم زندگى اجتماعى مردم است، چرا که این تفاوتها سبب شناسایى است، و بدون شناسایى افراد، نظم در جامعه انسانى حکمفرما نمى شود، چرا که هر گاه همه یکسان و شبیه یکدیگر و همانند بودند، هرج و مرج عظیمى سراسر جامعه انسانى را فرا مى گرفت.به عبارت دیگر معنای ایه این است که ما شما را به صورت شعبه ها و قبیله هاى مختلف قرار دادیم، نه براى اینکه طائفه اى از شما بر سایرین برترى و کرامت داشت، بلکه صرفا براى این که یکدیگر را بشناسید و امر اجتماعتان و مواصلات و معاملاتتان بهتر انجام گیرد، چون اگر فرض شود که مردم همگى یک جور و یک شکل باشند و نتیجتا یکدیگر را نشناسند، رشته اجتماع از هم مى گسلد، و انسانیت فانى مى گردد. ترجمه المیزان، ج 18، ص: 487
ه – اگر تمایزی میان افراد نبود یعنی همه یک شکل و رنگ بودند و قد و زبان و لهجه و رنگ مو و قیافه و شغل و محل زندگی همه انسانها یکسان بود بدون شک زندگی اجتماعی با مخاطره مواجه می شد و بی نظمی و اشتباه مکرر و نابسامانی جامعه را فرا می گرفت زیرا چیزی که افراد را از یکدیگر جدا سازد وجود نداشت .
اما در مورد نژادهاى مختلف بشر، مانند: سفید و سرخ و سیاه و زرد ، دو نظریه وجود دارد:
الف – کلیه این نژادها از یک ریشه بوده اند، ولى در پى جدا شدن از یکدیگر و مهاجرت به سرزمین هاى مختلف و ازدواج هاى داخلى، یک دسته صفات ژنتیکى به عنوان صفات برتر و فائق در آن مجموعه ها به وجود آمده است و ژن هاى دیگر در آن مناطق امکان بقا و رشد پیدا نکرده اند.
ب – با توجه به ظاهر آیات قرآن، بشر امروزى (به طور کامل) از نسل حضرت آدم علیه السلام مى باشد. زیرا قرآن در سوره نسأ آیه اول مى فرماید: » یا أَیُّهَا اَلنَّاسُ اِتَّقُوا رَبَّکُمُ اَلَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها وَ بَثَّ مِنْهُما رِجالاً کَثِیراً وَ نِساءً ; اى مردم (حق) پروردگار خود را رعایت کنید، کسى که شما را از یک نفس (حضرت آدم) خلق کرد و از او همسرش (حوا) را آفرید و از آن دو، مردان و زنان بسیارى را (در سراسر زمین) منتشر کرد«. آیه خطاب به »الناس« یعنى; تمام مردم زمان نزول وحى و پس از آن تا قیامت است. همچنین در آیه 13 سوره مبارکه احزاب مى فرماید: یا أَیُّهَا اَلنَّاسُ – باز خطاب به تمام مردم جهان است – إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا ; اى مردم ما شما را از مرد و زن (آدم و حوا) آفریدیم و شما را خلق ها و قبیله هایى قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید«. با وجود این شواهد هنوز در این مورد نمى توان حکم قطعى صادر کرد.
ج – خدای متعال در قرآن فرموده اند : یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ (حجرات : 13)ترجمه:اى مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و تیره ها و قبیله ها قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، ولى گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست، خداوند دانا و خبیر است.
د – اگر خداوند براى هر قبیله و طائفه اى ویژگیهایى آفریده براى حفظ نظم زندگى اجتماعى مردم است، چرا که این تفاوتها سبب شناسایى است، و بدون شناسایى افراد، نظم در جامعه انسانى حکمفرما نمى شود، چرا که هر گاه همه یکسان و شبیه یکدیگر و همانند بودند، هرج و مرج عظیمى سراسر جامعه انسانى را فرا مى گرفت.به عبارت دیگر معنای ایه این است که ما شما را به صورت شعبه ها و قبیله هاى مختلف قرار دادیم، نه براى اینکه طائفه اى از شما بر سایرین برترى و کرامت داشت، بلکه صرفا براى این که یکدیگر را بشناسید و امر اجتماعتان و مواصلات و معاملاتتان بهتر انجام گیرد، چون اگر فرض شود که مردم همگى یک جور و یک شکل باشند و نتیجتا یکدیگر را نشناسند، رشته اجتماع از هم مى گسلد، و انسانیت فانى مى گردد. ترجمه المیزان، ج 18، ص: 487
ه – اگر تمایزی میان افراد نبود یعنی همه یک شکل و رنگ بودند و قد و زبان و لهجه و رنگ مو و قیافه و شغل و محل زندگی همه انسانها یکسان بود بدون شک زندگی اجتماعی با مخاطره مواجه می شد و بی نظمی و اشتباه مکرر و نابسامانی جامعه را فرا می گرفت زیرا چیزی که افراد را از یکدیگر جدا سازد وجود نداشت .
