آیا در آموزه‌های دینی خوابیدن و بیدار شدن، بهترین نمونه مردن و زنده شدن معرفی شده است؟!

در مورد این‌که خوابیدن و بیدار شدن نمونه‌ای گویاست که مردن و زنده شدن نیز تا حدودی بدان شباهت دارد، در قرآن آمده است: «خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض می‌کند، و ارواحى را که نمرده‌‏اند نیز به هنگام خواب می‌گیرد، سپس ارواح کسانى که فرمان مرگشان را صادر کرده نگه‌می‌دارد و ارواح دیگرى را (که باید زنده بمانند) بازمی‌گرداند تا سرآمدى معیّن در این امر نشانه‌‏هاى روشنى است براى کسانى که اندیشه می‌کنند».[1]
از امام علی و امام باقر(ع) نیز نقل شده است: بعضى از نصایح لقمان به پسرش این بود: … اى پسرم اگر در باره مرگ تردید دارى، خواب را از نفس خود بران، می‌بینى که هرگز نمی‌توانى خواب را از خود دور کنى و اگر از بعث و نشور در تردیدى، بیدار شدن از خواب را به میل خود کنار بگذار و همیشه در خواب باش! می‌بینى که هرگز نخواهى توانست، پس می‌فهمى که اختیار تو به دست دیگری است، و همانا خواب مانند مرگ است و بیدارى بعد از خواب مانند بعث و زنده شدن پس از مرگ است.[2]