آیا مانند آنچه در دانش فقه رخ می‌دهد، «اماره» و «ظن» در گزارش‌های تاریخی نیز دارای حجیت است؟

حجیت در دانش «تاریخ» با حجیت در دانش «فقه» متفاوت است. امارات و ظنون در موضوعات تاریخی تنها درصد اطمینان انسان به گزارش‌ها را بالاتر می‌برد، تا یقین یا اطمینان را در انسان ایجاد کند. و حجت بودن آن در همین حد است.
به‌علاوه؛ در قضایای تاریخی و امور اعتقادی جعل حجّیت معنا ندارد؛ زیرا فاقد اثر شرعی است و این بی‌معنا است كه شارع غیر علم را علم قرار داده و مردم را به آن متعبّد سازد؛[1] زیرا هدف از بررسی مسائل تاریخی، یافتن واقعیت خارجی و دست‌رسی به متن واقع است، و شیوه بحث درباره آنها هیچ‌گونه تناسبی با موضوعات اعتباری ندارد.