ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
۱۳۹۷/۱۲/۲۱
–
۸۶۸۵ بازدید
لقب و کنیه امام حسین(ع) چه بود؟
القاب پیشوای سوم شیعیاناسم ایشان «حسین»، در تورات «شبیر» و در انجیل «طاب» می باشد.کنیه امام حسین ـ علیه السلام ـ «ابو عبدالله» و کنیه ویژه آن حضرت «ابوعلی» است.
اما ایشان دارای القاب بسیاری هستند؛ از جمله: الشهید السعید، الامام الثالث، الرشید، الطیب، الوفی، السَّیِّدُ، الزَّکِیُّ، المبارک، السبط، التابع لمرضاةِ الله (پیرو خشنودی خدا)، الدلیل علی ذات الله (راهنما به ذات خدا).
مشهورترین لقب امام «الزکی» است، اما شریف ترین لقبشان «السَّیِّدُ» و «السبط» است، زیرا رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ درباره آن حضرت و برادرشان امام حسن ـ علیهما السلام ـ فرمودند: «انّ هما سیدا شباب اهل الجنّه» و نیز فرمودند: «حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ».[2]ابن شهرآشوب در کتاب «مناقب آل ابی طالب» القاب بسیاری برای امام حسین ـ علیه السلام ـ آورده است:[3]… و ألقابه: الشهید السعید، و السبط الثانی، و المبارک و التابع لمرضاة الله، المتحقق بصفات الله، و الدلیل على ذات الله، أفضل ثقات الله، المشغول لیلا و نهارا بطاعة الله، الشاری بنفسه لله، الناصر لأولیاء الله، المنتقم من أعداء الله، الامام المظلوم، الأسیر المحروم، الشهید المرحوم، القتیل المرحوم، الامام الشهید، الولی الرشید، الوصی السدید، الطرید الفرید، البطل الشدید، الطیب الوفی، الامام الرضی، ذو النسب العلی، المنفق الملی، أبو عبد الله الحسین بن علی، منبع الأئمة، شافع الأمة، سید شاب أهل الجنة، و عبرة کل مؤمن و مؤمنة، صاحب المحنة الکبرى، و الواقعة العظمى، و عبرة المؤمنین فی دار البلوى، و کان بالإمامة أحق و أولى، المقتول بکربلا، ثانی السید الحصور یحیى ابن النبی الشهید زکریا، الحسین ابن علی المرتضى، زین المجتهدین، و سراج المتوکلین، مفخر أئمة المهتدین، و بضعة کبد سید المرسلین، نور العترة الفاطمیة، و سراج الأنساب العلویة، و شرف غرس الأحساب الرضویه، المقتول بأیدی شر البریة، سبط الأسباط، و طالب الثار یوم الصراط، أکرم العتر، و أجل الأسر، و أثمر الشجر، و أزهر البدر، معظم مکرم موقر، منظف مطهر، و أجمل الخلق، و أحسن الخلق، قطعة النور، و لقلب النبی سرور، المنزة عن الإفک و الزور، على تحمل المحن و الأذى صبور، مع القلب المشروح حسور، مجتبى الملک الغالب.
همچنین در برخی روایات و زیارت ها هم القاب خاصى به آن حضرت ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ اختصاص داده شده است. همانند «سید الشهداء»، «ثارالله»، «غریب الغرباء»، «شهید الشهداء»، «خامس اصحاب اهل الکساء»[4] و… .
برگرفته از پایگاه مرکزمطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم
پی نوشت ها:
[1]. السیوطی، جلاال الدین، البهجة المرضیه، قم، موسسه اسماعیلیان، چاپ پنجم، 1368ش، ص52ـ53؛ مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی عربی فارسی، تهران، انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1375ش، ص738 و 758.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، تهران، دارالکتب اسلامیه، ج43، ص237.
[3]. ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب، نجف اشرف، الحیدریة، 1956م، ج3، ص232.
[4]. بحارالانوار، همان، ج44، ص238؛ ج98، ص294؛ ج98، ص235.
اما ایشان دارای القاب بسیاری هستند؛ از جمله: الشهید السعید، الامام الثالث، الرشید، الطیب، الوفی، السَّیِّدُ، الزَّکِیُّ، المبارک، السبط، التابع لمرضاةِ الله (پیرو خشنودی خدا)، الدلیل علی ذات الله (راهنما به ذات خدا).
مشهورترین لقب امام «الزکی» است، اما شریف ترین لقبشان «السَّیِّدُ» و «السبط» است، زیرا رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ درباره آن حضرت و برادرشان امام حسن ـ علیهما السلام ـ فرمودند: «انّ هما سیدا شباب اهل الجنّه» و نیز فرمودند: «حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاطِ».[2]ابن شهرآشوب در کتاب «مناقب آل ابی طالب» القاب بسیاری برای امام حسین ـ علیه السلام ـ آورده است:[3]… و ألقابه: الشهید السعید، و السبط الثانی، و المبارک و التابع لمرضاة الله، المتحقق بصفات الله، و الدلیل على ذات الله، أفضل ثقات الله، المشغول لیلا و نهارا بطاعة الله، الشاری بنفسه لله، الناصر لأولیاء الله، المنتقم من أعداء الله، الامام المظلوم، الأسیر المحروم، الشهید المرحوم، القتیل المرحوم، الامام الشهید، الولی الرشید، الوصی السدید، الطرید الفرید، البطل الشدید، الطیب الوفی، الامام الرضی، ذو النسب العلی، المنفق الملی، أبو عبد الله الحسین بن علی، منبع الأئمة، شافع الأمة، سید شاب أهل الجنة، و عبرة کل مؤمن و مؤمنة، صاحب المحنة الکبرى، و الواقعة العظمى، و عبرة المؤمنین فی دار البلوى، و کان بالإمامة أحق و أولى، المقتول بکربلا، ثانی السید الحصور یحیى ابن النبی الشهید زکریا، الحسین ابن علی المرتضى، زین المجتهدین، و سراج المتوکلین، مفخر أئمة المهتدین، و بضعة کبد سید المرسلین، نور العترة الفاطمیة، و سراج الأنساب العلویة، و شرف غرس الأحساب الرضویه، المقتول بأیدی شر البریة، سبط الأسباط، و طالب الثار یوم الصراط، أکرم العتر، و أجل الأسر، و أثمر الشجر، و أزهر البدر، معظم مکرم موقر، منظف مطهر، و أجمل الخلق، و أحسن الخلق، قطعة النور، و لقلب النبی سرور، المنزة عن الإفک و الزور، على تحمل المحن و الأذى صبور، مع القلب المشروح حسور، مجتبى الملک الغالب.
همچنین در برخی روایات و زیارت ها هم القاب خاصى به آن حضرت ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ اختصاص داده شده است. همانند «سید الشهداء»، «ثارالله»، «غریب الغرباء»، «شهید الشهداء»، «خامس اصحاب اهل الکساء»[4] و… .
برگرفته از پایگاه مرکزمطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم
پی نوشت ها:
[1]. السیوطی، جلاال الدین، البهجة المرضیه، قم، موسسه اسماعیلیان، چاپ پنجم، 1368ش، ص52ـ53؛ مهیار، رضا، فرهنگ ابجدی عربی فارسی، تهران، انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1375ش، ص738 و 758.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، تهران، دارالکتب اسلامیه، ج43، ص237.
[3]. ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب، نجف اشرف، الحیدریة، 1956م، ج3، ص232.
[4]. بحارالانوار، همان، ج44، ص238؛ ج98، ص294؛ ج98، ص235.
