دین، اختیار و اراده انسان را در مسیر تعریف شده ای قرار می دهد و زاویه فهم و درک بالایی عطا می کند تا انسان بهتر و دقیقتر در خصوص رفتارش و انتخاب هایش تصمیم بگیرید . که در نتیجه آن انسان در هر عمل و اندیشه و رفتاری که قصد انجام را دارد , با چراغ دین به همه جوانب آن اگاهی یافته بعد تصمیم به انجام یا ترک آن را بگیرید. مثلا : انسان دین دارد و مومن که از راه دین به حرمت شراب پی برده است . وقتی در موقعیتی خاص قرار میگیرد که شراب وجود دارد . هنوز اختیار داشته و میتواند شراب خواری کند , اما چون مضرات دنیوی و اخروی آن را چراغ دین برای او روشن نموده است ، ترک شراب را اختیار کرده و نمیخورد . یا مثال دیگر : یک دانشمند و یک فرد عادی را تصور بفرمایید . وقتی دانشمند به مضرات یک نوع روغن مثلا علم پیدا کند این به معنای آن نیست که دیگر اختیار ندارد و نمیتواند از آن روغن استفاده کند . بلکه به معنای این است که اختیارش قوی تر شده و اراده او در برگزیدن و عدم برگزیدن به خاطر علمش بیشتر گشته است .