با عرض سلام و احترام خدمت شما پرسشگر محترم؛ در پاسخ به پرسش شما نکاتی قابل ذکر است:
1- مشکلات اقتصادی و سخت بودن حفظ دین در شرایط امروز مورد قبول است اما اوضاع آنچنانی که شما فاجعه می پندارید نیست.
2- در هر عصر و زمانی مردم همان زمان اوضاع خودشان را سخت می دانستند. اگر چه وقتی آن زمان گذشت، بعدا که می خواهند درباره گذشته صحبت کنند معتقدند که گذشته خیلی بهتر بوده
3- خمیر مایه تربیت فرزند در خانواده شکل می گیرد و چارچوب اصلی شخصیتش هم در کنار والدین و خواهر وبرادرهایش تشکیل می شود لذا با وجود ناامنی اخلاقی جامعه می توان مراقب سلامت فرزندان بود هر چند که سخت است اما ممکن است.
4- اگر گذشتگان نیز چنین فکر می کردند که تضمینی برای بهشتی شدن فرزندانشان نیست نسل بشر لااقل نسل متدینین منقرض می شد.
5- فرزند آوری واجب نشده است بلکه موضوع نحیف و لاغر شدن بدنه اجتماعی خانواده های نسل آینده است. فرزندانی که به لحاظ حمایت خانوادگی دیگر غنی نیستند. نسل گذشته بسیار خوشبخت بوده اند که دارای چندین خواهر و برادر و چندین عمو و عمه و دایی و خاله بودند. لحظه ای فکرش را بکنید که بچه های امروزی سالیان نه چندان دور چقدر تنها خواهند بود.
6- تعدد فرزندان نه تنها برای خودشان سودمند است بلکه برای پدر ومادر نیز فواید زیادی دارد. همه ما در سنین میانسالی و پیری به حمایت و رسیدگی نیاز خواهیم داشت.
7- در بخشی از صحبتهای خود گفتید این شرایط باعث شده آرزوی مرگ داشته باشیم! لازم است درباره ماهیت دنیا قدری بیشتر تامل کنید. دنیا محل قرار و آرامش نیست تا بوده همین بوده فقط عمر ما کوتاه است و از گذشته زیاد خبر نمی گیریم زندگی یعنی فراز و نشیب، یعنی داشتن و نداشتن، یعنی ترس و امید، یعنی دل بستن و دل بریدن.
فقط انسان زیرک و مومن مواظب است که خط را گم نکند و در مسیری که پا در آن نهاده با ایمان و یقین لحظات عمرش را صرف تقرب و تعالی می کند.
موفق باشید