درگیری نخله چند ماه پیش از جنگ بدر و زمانی رخ داد که پیامبر اسلام(ص)، برای کنترل رفت و آمدهای قریش، سپاهی را به فرماندهی عبدالله بن جحش به منطقه «نخله» فرستاد. آنان در انتهای ماه رجب که از ماههای حرام بود، با گروهی از قریشیان برخورد کردند و بدون آنکه دستوری از طرف پیامبر(ص) باشند خودسرانه به درگیری پرداختند. این رفتار خودسرانه آنان، ناراحتی پیامبر(ص) را به دنبال داشت و به همین دلیل، غنایم را برگردانده و اسرا را آزاد کردند. گروهی از مفسران، شأن نزول آیه 217 بقره را در مورد همین ماجرا میدانند که این رفتار مسلمانان را سرزنش کرده، اما قریش را به دلیل اخراج مسلمانان از وطن خویش، بیشتر شایسته ملامت میداند.
به هرحال، اقدام متقابل مسلمانانی که اموالشان توسط قریش مصادره شده بود را نمیتوان راهزنی و غارتگری نامید.
به هرحال، اقدام متقابل مسلمانانی که اموالشان توسط قریش مصادره شده بود را نمیتوان راهزنی و غارتگری نامید.