معنای «اصل تفرد» در فلسفه چیست؟

«اصل‏ تفرد» در فلسفه؛ یعنی این‌که هر موجودى داراى یک وجود جزئى است که توسط آن، از صورت مشترک (نوعى) بین خود و افراد دیگر، متمایز می‌شود.[1] به دیگر سخن؛ هر موجودی دارای تفرد و تشخص هست که ملاک تفرد و تشخص یک چیز «وجود» آن‌ چیز است.
ارسطو نخستین فیلسوفی است که این اصل را مطرح ساخته و در واقع‌ ذات‌ فلسفه ارسطو مقتضی طرح چنین اصلی است.[2]